Na een kleine twee weken platte rust in een bevriend huis in Metán in het Noorden van Argentinië – een vreemde taal leert men best in bed en ik wou wel nog wat Spaans bijleren – wordt het tijd om nog eens op stap te gaan. Salta, de ‘hoofdstad van het noorden’, op twee uurtjes bus van hier is de voor de hand liggende keuze. De stad wordt la linda, de mooie, genoemd en dat blijkt volledig terecht.

Kathedraal

Misschien herinnert u zich nog dat ik schreef dat ik niet zo gauw meer onder de indruk ben van een kerk. Wel, in de kathedraal van Salta is het weer van dattum. De kleurenpracht, de originaliteit van het retabel waar je naartoe gezogen lijkt te worden, het raakt mij. Al kan het plafond in de middenbeuk wel een likje verf gebruiken.

Een tegel voor het altaar herinnert aan de heuglijke dag dat paus Johannes Paulus II hier kwam bidden. Bij die gelegenheid mocht twee straten verder, in de Iglesia de San Francisco, zowat de lelijkste Christus-pop die ik al gezien heb zijn zegen ontvangen. Buiten de kathedraal staat er ook een standbeeld van JP II, duidelijk nog in zijn jonge jaren.

En het valt mij weer op hoe er op elk uur van de dag altijd vele gelovigen komen bidden in de Latijns-Amerikaanse kerken. Dat zie je bij ons niet meer. Of misschien moet ik ook bij ons eens wat meer kerken bezoeken. Vooral aan de kapel links van het altaar is het aanschuiven om de Heer eens van dichtbij te kunnen spreken.

Museo arqueológico de Alta Montaña

In 1999 werden er vlak bij de top van de 6739 meter hoge Llullaillaco vulkaan, aan de grens met Chili, drie geofferde Inka kinderen gevonden, twee meisjes en een jongetje. De opgraving op die hoogte, de tot nu toe hoogste archeologische site ter wereld, was geen evidente onderneming. Hoe graag had ik daar aan deelgenomen …

Het Museo Arqueológico de Alta Montaña werd vrijwel volledig gewijd aan deze kinderen die in een beurtrol tentoongesteld worden. Twee maal daags is er mogelijkheid tot een geleid bezoek waarbij uitgebreid verteld wordt over de opgravingen en vooral over de Inka cultuur en het belang om de voor ons vreemde gewoonten in hun context te plaatsen. De gids houdt er in zijn praten een strak tempo op na dat ik tot mijn grote vreugde helemaal volg. De platte rust werpt zijn vruchten af.

Na een paar zalen waarin vooral de microscopische verfijndheid van de grafgiften de bewondering wekt, volgt de apotheose in de laatste zaal, waar ik een van de kinderen, het jongetje, achter glas mag bewonderen. Geen uitgerukte harten of andere gruwelijke taferelen, de kinderen werden gewoon te slapen gelegd en de kou deed verder de rest van het werk. Het lijkt dan ook of hij elk moment zou kunnen ontwaken, het lichaam bevindt zich nog in perfecte staat en in een ogenschijnlijk comfortabele slaaphouding.

Hoewel elke begeleidende tekst ook in het Engels beschikbaar is, wordt in het gastenboek aan de uitgang vooral geklaagd over het gebrek aan Engelse vertalingen. Ik vraag mij af wat die mensen dan verwachten. En of die überhaupt wel Engels spreken …

Cabildo

Terug buiten gekomen laat ik mij op een terrasje voor de deur het lokale bier Salta welgevallen, met zicht op de kathedraal smaakt het nog zo goed, alvorens het cabildo binnen te wandelen. Dit voormalige stadhuis huisvest nu het meer dan interessante Museo Histórico del Norte, waar de geschiedenis van Noord-Argentinië van het prille begin tot en met de onafhankelijkheid uitgebreid uit de doeken gedaan wordt.

Iglesia Nuestra Señora de la Candelaria de la Viña

Een paar blokken verder, via een van de verkeersvrije winkelstraten, laat ik mij weer verbazen door de pracht van de Iglesia Nuestra Señora de la Candelaria de la Viña. Ondanks de recente restauratie kan ook deze kerk, die tijdens de burgeroorlog als schuilplaats gebruikt werd, hier en daar wel nog een likje verf gebruiken. 

Cerro San Bernardo

Bij wijze van afscheid neem ik vanuit het mooie Parque San Martín, genoemd naar een politicus, de teleferiek naar de Cerro San Bernardo voor een prachtig uitzicht over Salta en de haar omringende bergen.

Technisch gesproken:
De teleferiek kost 150 pesos enkel, mogelijk om met de kaart te betalen. Alternatief is gratis de trap nemen achter het monument voor Güemes. Neem dan vooral veel water mee.
Toegang tot het cabildo is gratis, maar een vrije bijdrage van 20 pesos wordt wel verwacht
Het archeologisch museum kost 200 pesos, cash te betalen