Om ten volle te kunnen nagenieten van de rit door de Quebrada de las Conchas en omdat er geen wolkje meer te bespeuren is, bel ik naar de maatschappij dat ik de auto een dag later terugbreng en rijden we onder een stralend blauwe hemel naar de best bewaarde nederzetting van de Quilmes, een half uurtje ten zuiden van Cafayate.

De Quilmes waren de oorspronkelijke bewoners van het gebied die kort na hun contact met de Inca’s honderddertig jaar lang Asterix-gewijs weerstand wisten te bieden aan de Spanjaarden. Als blijk van respect voor hun moed en hun hoogstaande cultuur werden ze door diezelfde Spanjaarden uiteindelijk zowat volledig uitgemoord. De tweeduizend overlevenden mochten te voet als slaven naar Buenos Aires trekken. Een lange, zware tocht door de hitte met als gevolg dat er bij aankomst nog zo’n achthonderd over bleven. Om het goed te maken werd later een van de bekendste bieren in Argentinië naar hen vernoemd.

Het Centro de Interpretación is een gloednieuw gebouw dat dit jaar pas geopend werd. Teksten, filmpjes en voorwerpen geven klaar en duidelijk uitleg bij alle facetten van hun manier van leven. Het zal niet verbazen dat ik hier een tijdje zoet ben.

En op de tijdlijn die de Quilmes cultuur plaatst tegenover de belangrijkste historische gebeurtenissen in Argentinië en de rest van de wereld zoals oorlogen, uitvindingen en ontdekkingen kunnen natuurlijk de door Argentinië gewonnen wereldbekers voetbal niet ontbreken. Argentijnen weten als geen ander wat belangrijk is in het leven.

De ruïnes

Aan de ingang tot de eigenlijk ruïnes krijgen we meteen een gids mee, maar die heeft er niet echt veel zin in. Honderd meter verder vraagt ze of ze ons verder moet vergezellen of dat we zelf onze weg wel vinden, alles staan duidelijk aangegeven met pijlen. Het is bloedheet en ze is duidelijk al een tijdje zwanger, dus het is haar vergeven. Alleen laat ze ons alleen ná de eerste pijl (die een ander kant op wees) en kost het ons wat moeite om een weg te vinden naar de uitkijkposten die deel uitmaakten van de verdediging van de nederzetting. Het dambordpatroon werd hier nog niet geïntroduceerd.

Bodega’s

Op de terugweg naar Cafayate realiseren we ons opeens dat we nog geen wijn gedegusteerd hebben.

Een paar bodega’s later, de ene al wat beter dan de andere, lijkt het ons geen slecht idee om nog een nacht in Cafayate door te brengen in plaats van de terugtocht naar Salta aan te vatten. In hetzelfde hotel van de vorige nacht worden we met een brede glimlach terug verwelkomd.