Vanuit Buenos Aires neem ik de nachtbus naar Mendoza, de belangrijkste wijnstreek van Argentinië. Hier was ik vorig jaar ook, maar er waren nog een paar flessen onontkurkt gebleven, dus ik was moreel verplicht om terug te komen. Het leven kan hard zijn.

Joaquín en Camila, het koppel waar ik vorig jaar verbleef, zijn intussen verhuisd en hebben geen plaats meer voor logés, maar dat maakt het weerzien niet minder hartelijk wanneer ik hen bezoek in hun nieuwe zaak, Coffee & Meeples. Zoals de naam al aangeeft, kan je hier terecht voor koffie (en broodjes) en vooral voor een hele resem bordspelen. Al gauw word ik voorgesteld aan nieuwe vrienden om samen een paar spelletjes te spelen. Die ik niet eens allemaal verlies.

Alta montaña

Uiteraard ben ik hier niet alleen voor de wijn, u kent mij, of voor een vriendenbezoek. Hoog in de bergen bevinden zich nog een paar interessante plaatsen, waaronder de Aconcagua, de hoogste berg van het hele Amerikaanse continent. Al die plaatsen was ik vorig jaar al eens min of meer gepasseerd op weg naar Santiago de Chile, maar zonder te weten waar ik moest kijken, had ik daar helemaal niets van gezien, dus nu maak ik een georganiseerde uitstap om zeker niets te missen.

Via het stuwmeer van Potrerillos en Uspallata gaat het naar Puente de Picheuta en Puente del Inca, met tussendoor nog een stop in het verlaten treinstation van Polvaredas om zo verder te gaan naar het Provinciaal Park van de Aconcagua. Cristo Redentor, het grote Christusbeeld dat de vriendschap tussen Argentinië en Chili moet symboliseren, is deze tijd van het jaar nog niet toegankelijk.

Puente de Picheuta

El Puente de Picheuta stamt uit de koloniale tijd en speelde een belangrijke rol voor het leger van generaal de San Martín toen dit in februari 1817 de Andes over trok om Chili te bevrijden van het Spaanse juk en een onafhankelijke staat te stichten. Na een glorierijke overwinning in de slag van Chacabuco, vlakbij Santiago de Chile, op 12 februari van datzelfde jaar konden ze twee dagen later Santiago innemen en de onafhankelijkheid uitroepen.
Het gelijknamige riviertje loopt tegenwoordig niet meer onder de brug door om beschadiging door erosie tegen te gaan en om instorten te vermijden wordt gevraagd om de brug niet te beklimmen. Slechts één overnarcistisch koppeltje vond zichzelf echter meer dan knap genoeg om dit aan hun spreekwoordelijke laars te lappen en toch een selfie, uiteraard met stick, te nemen bovenop de brug. Zolang ze maar een mooie foto hebben voor hun Instagram zal het hen verder worst wezen wat er met nationaal patrimonium gebeurt.

Puente del Inca

Om dezelfde reden werd ook Puente del Inca, een natuurlijk gevormde brug over het riviertje Las Cuevas, afgesloten voor het publiek, zij het op minder suggestieve wijze.

Polvaredas

Polvaredas, een dorpje van nog geen tweehonderd inwoners, was ooit een belangrijke stopplaats op de vroegere spoorlijn die Mendoza met Santiago de Chile verbond in een revolutionaire tijd van amper achttien uur. Tegenwoordig zelfs per bus een traject van maar vier uur, de veel te lange wachttijd aan de grensovergang hoog in de bergen niet meegerekend.

Spa

Voor mijn laatste dag hier had ik een dagje spa voorzien in het nabijgelegen Cacheuta, een complex met natuurlijke warmwaterbronnen. Enige probleem, je moet daarvoor reserveren. En de avond ervoor blijkt niet meer op tijd te zijn. Er is ook nog wel een waterpark, meer een pretpark, waar reservatie niet vereist is, maar dat spreekt mij momenteel niet zo aan. Dus besluit ik er een rustig dagje met een boek in de tuin van te maken (ik logeer nu in een huis met een tuin, en de eigenares is op reis, dus ik heb het hele huis en de tuin voor mij alleen). Te beginnen met een brunch in een zaak die ik recent ontdekt heb en die ik dringend eens met een bezoekje moet vereren. Na eerdere mislukte pogingen kom ik deze keer vroeg genoeg om een tafeltje te bemachtigen.

Niet veel later bevind ik mij, voor ik het goed en wel besef, weer in een bodega met een glas wijn in de hand. Nu hoor ik u al zeggen dat je al die bodega’s toch niet zomaar voorbij kan lopen. Klopt, maar in Mendoza, in tegenstelling tot Cafayate, bevindt geen enkele bodega zich in het centrum van de stad …