Ontstaan

In die dagen woonde er in het woud een god. Nu was deze god tot over zijn oren verliefd op de jonge Naipur. Maar daar was de stoere krijger Caroba echter niet van onder de indruk en hij ging er met de schone Naipur in zijn kano vandoor. Dat was uiteraard niet zo naar de zin van die god die er voor zorgde dat de rivierbedding net voor het koppel wegzakte waardoor er een waterval ontstond. Naipur tuimelde naar beneden en veranderde in een rots, terwijl Caroba hierop mocht blijven toezien in de gedaante van een boom. En zo zijn de watervallen van Iguazú ontstaan.

Volgens de Guaraní toch. Wetenschappers hebben een ietwat afwijkende mening (iets met lava en een basaltplateau dat abrupt stopt), maar zoals wel meer het geval is, is de legende zoveel leuker 🙂 Behalve dan voor Naipur en Caroba.

De Braziliaanse kant

De watervallen liggen net over de grens met Paraguay en juist op de grens tussen Braziliën en Argentinië, aan beide kanten midden in een Nationaal Park. Vanuit Argentinië kan je gemakkelijk een dagje over en weer naar de Braziliaanse kant. Aan de Argentijnse kant worden de paspoorten keurig afgestempeld, een tijdverdrijf waar de Brazilianen zich niet mee onledig houden.

Aan de ingang tot het Braziliaanse park bevindt zich een groot bezoekerscentrum waar je mag aanschuiven als in Disneyland op een topdag. Vervolgens wordt je per bus door het park naar het begin van het pad naar de waterval gebracht. Van zodra je de bus afstapt, heb je meteen een mooi zicht op de waterval en denk je: “Ja, die waterval is inderdaad wel de moeite waard. Laten we vooral eens dichterbij gaan kijken.”

Dan loop je het pad af en na een bocht blijkt dat dat nog niet de hele waterval was, er zit nog een stuk aan. En zo gaat dat nog een paar keer door, met achter elke flauwe bocht een nieuw fantastisch zicht op weer een ander stuk van de waterval, die bijna drie kilometer lang is.

En net wanneer je dan denkt dat je het beste nu wel gezien hebt, komt de apotheose, la Garganta del Diablo, de Keel Van De Duivel !
Daar is een soort catwalk gebouwd om dichterbij te komen. Regenjasjes en waterdichte hoesjes voor gsm’s worden hier vlot verkocht 🙂

Van daar kan je dan nog met een panoramische lift of trappen naar de bovenloop waar zich nog een prima restaurant bevindt. Terwijl je zit te eten, zie je dan het water een beetje verder verdwijnen.

De Argentijnse kant

De volgende dag bezoek aan de Argentijnse kant. In theorie zou je dat ook op één dag kunnen, mits een beetje geluk met de wachttijden, maar haast en spoed is zelden goed.

Hier geen lange wachtrijen voor een bus, je kan gewoon het park binnenwandelen. Na een ticket gekocht te hebben natuurlijk. Aan deze kant geen panoramisch overzicht, doordat de waterval wegdraait van Argentinië, en moeten ze zich ‘behelpen’ met ijzeren bruggen waardoor je als het ware bovenop de watervallen loopt. Die gigantische watermassa met zo’n niet te stoppen kracht onder je in de diepte zien verdwijnen is zo mogelijk nog indrukwekkender.

Ook hier is het onbetwiste hoogtepunt la Garganta del Diablo. Met een treintje (of te voet) word je naar het begin van het aangelegde pad over het water gebracht. Vanwaar het nog zo’n kilometer stappen is. En eveneens is bescherming van electronisch materiaal tegen water geen overbodige luxe. Tegenover zo’n natuurgeweld kan je alleen maar nederig zijn.

Meer dan terecht één van de zeven wereldwonderen der natuur.

Technisch gesproken:
Vanuit de busterminal in Puerto Iguazú en Foz do Iguaçu rijden op regelmatige tijdstippen bussen naar zowel het Braziliaanse als het Argentijnse park. Een enkele rit kost 130 Argentijnse peso, heen en terug 260
Kredietkaarten worden aan beide kanten aanvaard.
Inkom in Argentinië bedraagt 6OO peso, tweede dag aan halve prijs
Inkom in Brazilië 63,60 real