Na een paar dagen in Delhi, kom ik in Jaipur terecht. The Pink City, een naam die het niet te danken heeft aan de geaardheid van de inwoners, want dan zou de stad niet zo groeien, wel aan de kleur van de muren in en rond de oude stad.
Hoewel het ook hier behoorlijk druk is, zeker tijdens de spits, is de stad een pak aangenamer dan Delhi. Je kan hier ademen, er hangt niet constant een wolk van smog over de stad, de zon straalt helder, en de mensen zijn ook een pak aangenamer, zeker in vergelijking met Connaught Place in New Delhi waar je als toerist loslopend wild lijkt en letterlijk iedereen een bijbedoeling heeft. Iedereen, behalve dan de twee schoolmeisjes in Jantar Mantar die mij wilden interviewen voor hun schooltaak, zowaar ook een aangenaam gesprek.

City Palace

Maar Jaipur dus, gesticht door en genoemd naar Jai Singh II in 1727.
De eerste logische stop is het City Palace in het centrum van de oude stad. Geen onaardig optrekje, goed bewaard, sfeervol, en ook een pak meer buitenlandse toeristen dan in Delhi. Maar ondanks de aanwezigheid van andere buitenlanders word ik ook hier regelmatig aangesproken door Indiërs die graag eens met mij op de foto willen. Iets wat zich zo ongeveer overal voordoet. Soms met henzelf, soms met hun kind, soms zelfs een handje gevend als twee presidenten die juist een belangrijk akkoord gesloten hebben. Altijd heel vriendelijk en beleefd, zelfs een beetje beschroomd. Natuurlijk ga ik altijd akkoord, want het is wel leuk en het streelt mijn ego. Ook wanneer twee bewakers in vol ornaat voorstellen om een foto te maken met hen, met mijn apparaat. Bij deze heren is het echter de bedoeling om een fooi te krijgen. Wat ik weiger. Als zelfs ík geen fooi vraag … Ik zou daar zomaar mijn hele reis van kunnen betalen.

Jantar Mantar

Aan de overkant van de straat ligt Jantar Mantar, een oud observatorium om de stand van de hemellichamen te bepalen. Hier staan beduidend meer instrumenten dan bij zijn tegenhanger in Delhi. Meest in het oog springt de 27 meter hoge zonnewijzer die de tijd kan bepalen tot op 2 seconden nauwkeurig.

Hawa Mahal

Een blok verderop ligt Hawa Mahal, het Wind Palace, het pronkstuk van Jaipur. Wat vanaf de straat een prachtig paleis lijkt, blijkt in werkelijkheid vooral een façade waarachter de dames zich konden verstoppen om het leven buiten gade te slaan. Het paleis zelf valt nogal tegen. En toch is het hier binnen bij momenten drummen om vooruit te komen. Zo opeengepakt staan tussen de, overwegend Indische, toeristen is toch een speciale ervaring.

Nahargarh

Op de rand van het plateau dat over de stad uitkijkt, bevindt zich het Nahargarh of Tiger Fort, waarvan nog vooral de lange muur en de verblijven voor de concubines van de koning overblijven. Hoewel deze verblijven allemaal via een gang vanuit de vertrekken van de koning te bereiken waren, doet het hele opzet toch wat denken aan Raise The Red Lantern van Zhang Yimou, maar dan toch net iets luxueuzer.

Jal Mahal

Op de terugweg, het is inmiddels na zonsondergang, stoppen we nog even bij Jal Mahal voor een foto by night. Dit voormalig paleis, bedoeld voor de jachtpartijen van de koning, bevindt zich nu grotendeels onder water, van de vijf verdiepingen is er slechts één zichtbaar. In een tijd van schaarste werd door de arme bevolking een dam gebouwd om water op te slaan, met als gevolg dat het paleis onder water liep. Een verhaal dat ik wel kan smaken.
Terwijl ik wat langs het water kuier, word mijn aandacht getrokken door een jonge bedelaar die mij is beginnen volgen in de hoop iets los te krijgen. Wanneer ik opzij kijk, kijk ik recht in het gezichtje van het jongetje uit Slumdog Millionaire van Danny Boyle. Even irritant vrolijk bedelend alsof het een spelletje is. Hij weet het zelf nog niet, maar over een aantal jaar gaat hij een tv-kwis winnen.