Jodhpur, the Blue City, een naam die het niet te danken heeft aan de gemoedstoestand van de inwoners, want dan zouden deze mensen niet zo ontzettend aardig en behulpzaam zijn, maar wel aan de kleur van de huizen in het oude stadsgedeelte, die omwille van de hitte niet te donker mochten zijn.
Wit was geen optie, want dat zou door het zand van de naburige woestijn zijn kleur niet lang houden. Blauw heeft bovendien het voordeel dat het vliegen en andere ongewenste beestjes weg houdt. En het moet gezegd, het oogt niet alleen mooi, maar er is ook vrij weinig vliegend ongedierte te bespeuren.

De oude stad bestaat uit een wirwar van smalle, kronkelende straatjes, waar groter verkeer dan een tuktuk niet doorheen komt, ideaal om wat in rond te struinen en te verdwalen. Om de weg terug te vinden is er altijd nog Google Maps. Hoe deden de mensen dat vroeger?
De meeste huizen en tot hotel omgebouwde huizen bestaan uit een vijftal verdiepingen rond een centrale, open patio, met helemaal bovenaan een of meerdere dakterrassen van waar het uitzicht op het fort niet minder dan fenomenaal is. Daar bevindt zich dan ook het restaurant. Ik heb al op minder aantrekkelijke plaatsen ontbeten en gedineerd.

Mehrangarh Fort

Er zijn in India zo veel forten te bewonderen dat je de tel al snel kwijt raakt, maar weinig zijn zo de moeite waard als Mehrangarh Fort in Jodhpur. Zelfs Amber Fort nabij Jaipur (waar ik het hier niet over gehad heb) verbleekt er wat bij. Wanneer ik het fort binnen stap door de opeenvolging van poorten, doet het geheel mij een beetje aan Game Of Thrones denken. Zou Astapur nog veraf zijn ?

Het paleis in het fort fungeert nu alleen nog als museum, maar de grandeur van de ontvangstruimtes en privévertrekken is nog steeds onmiskenbaar. De maharadja’s wisten wel hoe ze van het leven moesten genieten, het is niet voor niets dat onze jonge reporter Kuifje er zo graag verbleef.

Bishnoi Villages

Wanneer ik een dag later een toertje maak langs wat lokale dorpjes, vertelt de gids dat de overheid flink investeert in de ontwikkeling van de dorpen. Zo de arme bevolking bijvoorbeeld gebruik maken van overheidsgeld om een toilet te installeren. Dit komt dan wel aan de straatkant zodat iedereen er gebruik van kan maken. Een groot bord maakt dan duidelijk dat dit door de overheid gefinancierd wordt. Zo weet meteen ook iedereen wanneer iemand die zelf geld genoeg heeft hier toch misbruik van zou maken. Shame! Shame! Mijn vraag of de rijkere bevolking effectief schaamte zou kennen en zich hierdoor zou laten tegenhouden, blijft onbeantwoord.