Udaipur, the White City, een naam die het niet te danken heeft aan de huidskleur van de inwoners, want dan zou ik hier niet zo in het oog lopen, maar wel aan de kleur van de huizen. Dat in het oog lopen vind ik helemaal niet zo erg, zolang ze alleen maar een foto willen nemen of vragen van waar ik ben, maar na de zoveelste die een gezellig babbeltje komt slaan dat er op uitdraait dat hij een artiest is van de vierde generatie artiesten en mij zijn werk wil tonen (Udaipur is befaamd om zijn miniaturen), begin ik toch een beetje kregelig te reageren. Mijn oprechte excuses aan alle Belgen die na mij komen.
Paleizen
Gelukkig wordt dit alles ruimschoots goed gemaakt door de stad zelf, gelegen aan de oevers van een meer. En in dat meer twee paleizen, elk op zijn eigen eiland, waarvan er eentje helaas niet te bezichtigen is, alleen toegankelijk voor hotelgasten. Dé grote blikvanger is echter het City Palace, veruit het mooiste en best bewaarde tot nu toe, met een verzorgd en uitgebreid museum. Aan paleizen is er hier echt geen gebrek.
Filmset
Elke rechtgeaarde filmliefhebber weet natuurlijk ook dat Udaipur, en meer bepaald het Monsoon Palace, hoog in de bergen met een prachtig zicht over het meer en de stad, het toneel was voor enkele van de meest memorabele scenes uit de Bond-film Octopussy. Scenes die elke avond bij het diner vertoond worden op het dakterras (met uitzicht op het meer) van mijn hotel. Samen met scenes uit de film The Best Exotic Marigold Hotel van John Madden met Judi Dench, een film waar ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord had, die, het kan niet genoeg gezegd worden, opgenomen werden in dit eigenste hotel in kamer 207. En laat dat nu net de kamer zijn waar ik zelf níet in logeerde. Van een teleurstelling gesproken!
Ranakpur
Udaipur gebruik ik ook als uitvalsbasis voor een tripje naar onder andere Ranakpur, waar zich een van de mooiste jaintempels bevindt. Opgetrokken uit marmer en vrijwel volledig versierd met reliëfs, gelukkig is de tijd van de filmrolletjes al lang voorbij. Nu gelden bij de jain enkele heel strenge regels waar je je ook als bezoeker zeker aan moet houden. En ik ben nog lang niet vergeten dat ik in Jodhpur uit een tempel geflikkerd werd omdat ik er blijkbaar geen foto’s mocht maken. Dat was dan nog niet eens jaintempel. Dus ik ben vastbesloten om mij zeker aan alle regels te houden. Geen foto’s van de godheden, alleen van het decoratieve beeldhouwwerk. Komt goed. Geen eten of drinken. Ik geef braafjes mijn fles water en half pakje druivensuiker af. Geen lederen voorwerpen. Plichtsbewust meld ik mijn lederen riem. Groot is mijn verbazing wanneer deze zomaar binnen mag. Blijkbaar hebben ze toch liever een lederen riem dan een broek op de enkels.
